Vorige week was ik op de Web Summit in Lissabon, “Europe’s Largest Technology Marketplace”. Een aantal punten vond ik interessant. En één case maakte grote indruk.
De thema’s
Virtual Reality was het ene grote thema van het congres. Veel bedrijven proberen de kloof tussen virtueel en echt kleiner en intuïtiever te maken. Zo wordt het steeds makkelijk om virtuele objecten ‘aan te raken’, doordat handgebaren beter te herkennen zijn. Bijvoorbeeld met speciale handschoenen. Maar ook met minuscule radars, die de echo’s van specifieke bewegingen herkennen.
Artificial Intelligence was het andere thema. Intelligente robots duiken overal op. Het lijkt alsof de meeste bedrijven druk zijn mensen overbodig te maken. Dit terwijl onze planeet een boel tekorten heeft. Maar een tekort aan mensen is daar niet perse eentje van, voor m’n gevoel.
De kritische noot
Tussen de regels door kwam daardoor een gevoel naar boven. De verkiezing van Donald Trump verstevigde dit. Dit is dat de digitale industrie in een bubbel leeft en het contact met de normale wereld dreigt te verliezen.
In deze bubbel werd Clinton president en maakt innovatie het leven steeds beter en leuker. Ondertussen kiest een grote groep mensen een andere president, omdat deze dingen alles behalve beter vindt gaan. Onderzoek van de Britse overheid leerde dat 51% van de mensen vindt dat innovatie op dit moment te snel gaat. Er ontstaat een kloof tussen mensen die wel en niet meedoen met vernieuwing.
Verder zijn digitale voorlopers bezig met vrij basale dingen: snellere bezorging en goedkopere overnachting. Dit terwijl best gesteld kan worden dat de wereld met serieuzere uitdagingen worstelt, zoals klimaatverandering, armoede en het vastlopen van het democratisch proces. Zie ook dit artikel van de Correspondent: De Grote Disruptive-Start-up-Out-Of-The-Box-Co-Creation-in-the-Cloud-Bullshit-Bingo.
Daardoor ontstond er op diverse podia een teneur dat er misschien wat meer moet worden veranderd, dan de manier waarop we producten en diensten kopen.
BabyX
Tot zover de kritische noot. Want toen ik BabyX zag, sprong ik weer enthousiast in de bubbel. Deze innovatie valt onder het kopje AI en maakte grote indruk. Of, zoals één van de oprichters van Pixar ooit zei: “If I had my time again I’d want to spend it in this lab”.
Laboratory for Animate Technologies is een project van de University of Auckland in Nieuw Zeeland. Het creëert live simulaties van mensen. Interessant is dat dit helemaal vanuit de basis gebeurt.
Het project simuleert dus niet zomaar ‘lachen’ of ‘huilen’ door een gezicht vrolijk of droevig te maken. Het begint met de kleinste elementen. De chemische stofjes, die in de hersenen zitten. Hoe deze met elkaar reageren. Wat dat betekent voor de hersenactiviteit. Hoe de spieren veranderen en hoeveel inspanning ze hiervoor moeten leveren. Wat dat betekent voor de ademhaling, de emotionele reactie en de uiteindelijke gezichtsuitdrukking.
Dit kan nog steeds ‘lachen’ zijn. Maar door de verfijnde micro-expressies komt het lachen erg realistisch over. De digitale persoonlijkheid leert daarbij continu van interactie met echte mensen.
BabyX is een simulatie van een jong kindje. Deze voelde tijdens de demo zo realistisch, dat ik het uit de laptop wilde redden. Want de demonstratie gebeurde live op een gewone, zelfs wat verouderde, MacBook!
Ook volwassen personen worden zo realistisch gesimuleerd. De onderzoekers kunnen hierbij direct zien wat er in de hersenen gebeurt. En ze kunnen specifieke stofjes in de aanmaken om een reactie te beïnvloeden.
Ofwel, binnenkort hebben we ook geen mensen meer nodig om een emotionele relatie op te bouwen :).