Het moeilijke van innovatie is dat het ongrijpbaar is. Innovatiebureaus leggen hun specialisme meestal uit aan de hand van wat ze niet doen. ‘We denken niet in de kaders’, ‘we beperken ons niet tot afdelingen’.
Wat het wel is, is vaak lastiger te vertellen.
Design-thinking heeft voor mijn gevoel ook deze beperking. De voorbeelden zijn inspirerend, maar de uitleg van aanpak blijft abstract.
Hier is op twee manieren mee om te gaan.
De ene mogelijkheid is om beter uit te leggen wat het wel is. Maar zoals John Cleese ooit zei: het vermogen om iets te snappen is hetzelfde als het vermogen om het te kunnen.
Een klassiek componist kan mij proberen uit te leggen wat een goede compositie zo mooi maakt. Maar om die uitleg echt te snappen, moet ik zelf kunnen componeren.
Dus waarschijnlijk wordt de ultieme definitie van innovatief denken alleen gesnapt door mensen die innovatief denken.
De klassieke componist kan ook zeggen dat het proces een zwarte doos is. Ondoorgrondelijk en voor een leek niet te begrijpen. Maar het resultaat zegt meer dan genoeg: luister gewoon naar de muziek.
Misschien moeten innoveerders geen moeite meer doen om uit te leggen wat hun werkwijze is. Het is ondoorgrondelijk en voor een leek niet te begrijpen, hedendaagse tovenarij. Maar vertrouw ons en kijk naar de muziek die er eerder uit is gekomen.