Soms ben ik even van de radar verdwenen. Want soms ben ik erg met andere dingen bezig. Dan ligt Frislicht eventjes op het luchtbed in het zwembad. In prima stemming, maar weinig productief.
Vanaf vandaag probeer ik weer actief naar de horizon te kijken. Beloofd, het goede voornemen is er.
De afgelopen maanden was ik vooral druk met Brikki, een leeuwtje waarvan kinderen de avonturen maken. Kortweg: een kinderfiguurtje dat ‘2.0-principes’ gebruikt.
Wat ook leuk is, en gelijk een bruggetje naar ‘strategie’ biedt, is dat Brikki bijzonder basaal is. De essentie zit ‘m in wat niet kan. Brikki heeft maar vier kleuren, alleen basale vormen, is altijd even groot en heeft maar een beperkt aantal gezichtsuitdrukkingen. Verder heeft hij geen handjes en nooit zinnen langer dan één regel.
Ofwel, vrijwel niets ‘mag’ en vrijwel niets ‘kan’. Dit terwijl iets creatief pas interessant voelt als van alles kan en mag. ‘Grensoverschrijdend’ is een fijn woord voor open geesten.
Maar voor mijn gevoel zit daar vaak de valkuil bij concepten. Omdat er zoveel mogelijk is, zeker digitaal, raakt de kern en eenvoud snel op de achtergrond.
Ik denk dat dit ook het verschil is tussen een goede en slechte strategie: hoe meer woorden er nodig zijn, hoe meer er mogelijk is en hoe minder er een keuze wordt gemaakt. Merken die hun essentie in twee, zeer beperkende woorden kunnen uitdrukken, zijn meestal beter dan merken die een hele brandguide of brandhouse nodig hebben.
Inderdaad, meer is minder en mijn advies is vaker de beperking op te zoeken. Kijk wat meer naar wat niet kan in plaats van wat allemaal wel. En ik besef me dat ik daar teveel woorden voor nodig hebt gehad. Maar laten we het er op houden dat ik nog even warm moet draaien.