Gisteren zag ik een aflevering van The Code van de BBC. De driedelige serie laat zien hoe wiskundige principes aanwezig zijn in het dagelijkse leven.
De tweede aflevering ging onder meer over de wijze waarop de natuur is opgebouwd. Natuurlijke fenomenen maken veelvuldig gebruik van fractals. Een fractal is geometrische vorm die zichzelf steeds herhaalt. Het grote totaal is net zo opgebouwd als het kleinste deel.
Een boom is hier een goed voorbeeld van: een klein takje is hetzelfde opgebouwd als de boom zelf. Doordat de natuur deze eenvoudige principes consequent toepast – bij een boom is het principe simpelweg dat een deel zich na enige tijd vertakt in twee delen – zijn op een hele efficiënte manier complexe objecten te creëren.
Mensen hebben een intuïtieve waardering voor dergelijke mechanismes, het zit in onze natuur, zo gezegd. De abstracte schilderijen van Jackson Pollock hadden een tijd een onverklaarbare aantrekkingskracht. Totdat werd ontdekt dat hij gebruik maakte van fractals. De schilderingen blijven dezelfde opbouw volgen, ook als je er op inzoomt. Hier een zelfgemaakt voorbeeld: telkens heb ik een klein stukje van hetzelfde Pollock-schilderij uitvergroot.
Geïnspireerd door de documentaire bedacht ik me dat deze principes ook toepasbaar zijn op marketing. Want in essentie probeert hedendaagse marketing ook fractals te maken.
Grote merken proberen zich te gedragen als de kleinste organismes, zoals mensen. En idealiter blijft een organisatie deze mechanismes consequent toepassen, hoever je er ook op inzoomt. Het bedrijf, de merken, de afdelingen en de werknemers gedragen zich consequent volgen dezelfde menselijk principes: open, warm, eerlijk en betrokken.
Waarschijnlijk is het zo dat hoe consequenter een bedrijf deze simpele, menselijke principes toepast, hoe harmonieuzer het totale patroon wordt en hoe natuurlijk het voor klanten voelt.
Uiteraard is dit alles niet nieuw. Maar de documentaire heeft me wel aan het denken gezet of we deze principes inderdaad consequent genoeg toepassen. Is er überhaupt nog wel een verschil te maken tussen merkmodellen, consumentenmodellen en organisatiemodellen? Of zijn de achterliggende principes eigenlijk verduveld eenvoudig, net als die van de boom?
Ik vraag me toch wel enigzins af of dat zo is: dat zou namelijk betekenen dat a) bedrijven in het marco hetzelfde zouden zijn opgebouwd als in micro (en elke afdeling op een zelfde manier…. dat is sowieso al niet het geval) en b) dat inherent hieraan alle beslissingen op alle afdelingen op een zelfde soort wijze gemakt worden – ook dat is niet het geval.
Overigen ben ik zware voorstander van principes uit de natuur in marketing overbrengen
Daarom ben ik van mening dat men de volgende boeken zou moeten lezen:
Smart Swarms (peter miller) over hoe in de natuur zonder hierarchische structuren, toch door dieren samengewerkt wordt en tot de beste beslissingen gekomen wordt (en hoe wij daar iets van kunnen leren)
http://www.amazon.co.uk/Smart-Swarm-Animal-Behaviour-Organise/dp/0007279906/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1312449971&sr=1-1
Critical Mass (Philip Ball) over hoe allerlei vormen van de natuur en scheikunde in de samenleving terugkomen.
http://www.play.com/Books/Books/4-/482697/Critical-Mass/Product.html?searchtype=bookall&searchsource=0&searchstring=critical+mass&urlrefer=search&strefer=bookall&searchfilters=s{critical+mass}%2bc{91}%2b
P.s. dit zijn de links waar deze incl bezorging het goedkoopst zijn (wat ik kon vinden)
P.s. beide links zijn naar amazon
Ingmar, ik deel je inzicht. De kern, je DNA zou één gedachte moeten zijn voor elke organisatie.
Het consequent doorvoeren van deze gedachte of overtuiging. (Ik laat de marketing termen even achterwegen). Zal leiden tot een organisatie waar iedereen een gedeelde taal heeft. (De taal van het DNA) Waar de hele organisatie in teken staat van dezelfde doelbewuste keuze.
Alleen het proberen te begrijpen en meten van die complexiteit is in mijn ogen waar het weer mis gaat. In de wereld van de analyse en de cijfers is resultaat meten,afstemmen en op sturen een poging om die complexiteit te bevatten.
Om het terug te brengen bij de boom. Onze moderne managementstijl is ingericht op het sturen en richting geven aan ieder blaadje. Als we groeien vanuit het DNA dan is het lastig om afrekenmodellen te maken en om een salaris en korte termijn doelstellingen af te stemmen. Dan kunnen alle modellen de deur uit. Vanuit een marketing, advies en communicatierol. Zijn er veel die liever sturen op veel modellen en segmenten.
@Koningwoning, dat is NU niet het geval. Hoewel als je de theorie doorvoert zijn beide argumenten dan wel mogelijk.
Interessant!
Chris
(Misschien voer voor een gesprek en een biertje)
Ha, dank voor de reacties!
Even zomers doorfilosoferend: ik bedacht me dat Twitter wel een interessant voorbeeld is. Het is een nieuwe boom van menselijke contacten, een fractal op een hoger niveau.
Hierbij zijn bedrijven ineens weer kleinere takje. En die bedrijven gaan zich dan ineens weer als individuen gedragen, dus net als de echte kleine takjes.
@Koningwoning: dank voor de tips, Smart Swarms zijn heel interessant. Zie ook computersimulaties van spinnen die een web maken: simpele regels, complexe resultaten.
@Chris: ik denk dat het feit dat wij ons met losse blaadjes bezighouden inderdaad een illustratie is van het feit dat we de onderliggende basisformule nog niet goed genoeg snappen.
Want @Koningwoning: zouden afdelingen in de basis niet op dezelfde wijze moeten samenwerken als twee individuen? Of twee bedrijven? Kijk ook maar hoe wij bedrijven en personen door elkaar gebruiken (Steve Jobs vs. Apple).
Inderdaad, een mooie, vage borreldiscussie 😉
Voor meer informatie over fractals zie: http://www.fractal.org
Jules.Ruis@fractal.org