Een grappige gimmick: mobiele telefoons zijn een mode-artikel. Dus als je een shirt kiest dat bij je schoenen past, waarom kies je geen kleuren die bij je telefoon horen?
De Nokia Lumia is ook in roze verkrijgbaar. Om dit te vieren introduceert Nokia een nagellak met dezelfde kleur. De potjes zijn verkrijgbaar op drie eendaagse evenementen in Dallas, Denver en Los Angeles.
Ik ben benieuwd of dit proefballonnetje een vervolg krijgt.
Bron: Mashable.
Nike+ gebruikt ICT om je meer te laten hardlopen. Nokia en Burton doen nu iets soortgelijks met snowboarden: Nokia Push Burton. Via sensors op je board kun je achteraf op je telefoon precies zien wat je hebt gedaan. Zo kun je van je resultaten leren, net zoals topatleten ieder detail van hun prestatie achteraf kunnen analyseren.
En net als bij Nike+ kun je dit met anderen delen. Zo inspireer je elkaar en leer je van elkaar. Leuk is dat de data gebruikt kan worden voor allerlei grafische toepassingen, zodat je van een sprong bijvoorbeeld een 3D-animatie kunt maken.
Meer info bij Contagious.
Cor Hospes heeft een grote presentatie over guerrillamarketing gemaakt. Het is een visuele opvolger van zijn eerdere boek. Leuk is dat er heel, heel veel voorbeelden inzitten, evenals de vereisten waaraan een goede actie moet voldoen.
Waar ik zelf nog benieuwd naar ben, is het PR-aspect: hoe vergroot je de kans dat een actie wordt opgepikt door de media? Van sommige cases weet ik dat ze redelijk vanzelf ‘viraal
‘zijn gegaan, zoals onze Nokia Silence Booth. Die werd vroeg opgepikt door Trendwatching.com en ging daarmee gelijk de wereld over (waarbij diverse Nokia-kantoren verrast rondmailden waar dat initiatief in hemelsnaam vandaan kwam ;). PR gebeurde eigenlijk al voordat we er goed en wel over hadden kunnen nadenken, want we richtten ons vooral op het directe bereik: de mensen die de Nokia Silence Booth tegenkwamen.
Maar andere acties zijn volgens mij meer one-offs, vooral bedoeld voor een gecoördineerd fotomoment in de krant of op populaire blogs: het gaat niet zozeer erom wie de actie tegenkomt, maar wie erover leest.
Ofwel: wat wordt de belangrijkste vergrotingsfactor van een actie? Zijn dat de mensen die er direct mee geconfronteerd worden, zoals de Heineken luidsprekerhoed? In dat geval is een bliksemuitrol van belang. Houd het simpel en vermenigvuldigbaar. In de lijn van Che Guevara: hoe zorg je dat je met een klein groepje mensen snel de cruciale objecten van de omgeving bezet?
Of zijn dat vooral de media die over de actie schrijven, zoals de Bavaria-actie? Dan is het belangrijk dat een enkele actie tot in de puntjes wordt uitgevoerd. Deze benadering heeft meer een parallel met een terroristische aanslag: een gefocuste actie die vooral slaagt doordat de media erop springen. Ik denk dat het in dit geval goed is te bedenken hoe het zaaien van zo’n actie vorm krijgt, omdat viraliteit niet altijd vanzelf gaat. Maar fijn is dat inmiddels ook daar bureaus in zijn gespecialiseerd.
Een andere aspect dat ik interessant vind, is het gegeven dat guerrillamarketing verrassend moet zijn, maar inmiddels een grote focus op outdoor heeft, waardoor het juist wat gekaderd begint te voelen. Het mooie aan guerrillamarkering is voor mijn gevoel de ‘all bets are off’-insteek: alles kan, zolang het nog maar niet eerder gebeurt is. Kortom: waar gaat guerrillamarketing nu heen?
Het voordeel van een label is dat het duidelijk is. Het nadeel is dat het dingen op een hoop gooi. Goede initiatieven leiden dan snel onder de slechte. Om dit te illustreren heb ik het bovenstaande schema gemaakt.
Brand-utility is een mooie term om de ‘marketing als service’-gedachte concreet te maken. Maar het nadeel is dat het het gevaar loopt te verzanden tot een appje of online tooltje.
Dit terwijl het idee is om vanuit promotioneel oogpunt een nuttige dienst aan te bieden. Dat kan op allerlei manieren, online en offline.
Een ander nadeel is dat het een dingetje lijkt, een extraatje. Maar mijn inziens blijft een schoolvoorbeeld van een goede brand-utility Amazons bezorgsservice. Dat stelt dat alles wat het bedrijf doet in dienst moet staan van twee dingen: boeken goedkoper en sneller beschikbaar maken. Dus besloot Amazon haar reclamebudget hier ook voor aan te wenden. Amazon subsidieerde een gratis bezorgdienst door te stoppen met reclames.
Ofwel, de promotie zat bijzonder dicht op het product. En zo hoort het. Brand-utilities zijn dus heel basaal, ze ondersteunen idealiter de kernpropositie van het merk.
Uiteraard hoeft dat niet altijd. Een brand-utility kan ook gewoon een sympathiek extraatje zijn, dat globaal in de lijn ligt van de propositie. De Nokia Silence Booth is een voorbeeld. Het verbindt mensen wel, maar maakt geen gebruik van de kernexpertise van Nokia.
Verder zijn er diensten die sympathiek zijn, maar niet echt iets met de propositie te maken hebben. Een voorbeeld is de gratis taxiservice van HSBC. Het is leuk dat een bank dit mogelijk maakt. Maar de USP van de bank wordt er niet veel sterker door.
De laatste categorie is er één waar veel initiatieven terecht zullen komen. Ze imiteren de eerdere voorbeelden, maar ze zijn niet nuttig. Het is gewoon reclame in een ander jasje: brand-activation. Veel iphone apps van merken liften mee op de hype, maar zijn niet handig en passen niet bij hun propositie. Het is vooral een traditionele truc om een lifestyle te claimen en heeft weinig met de gedachte achter de brand-utility te maken.
Probeer je concept daarom in de witte cirkel terecht te laten komen, ga zo dicht mogelijk bij de kern van je propositie zitten. Idealiter is er geen verschil meer tussen je product en de promotionele dienst die er aanhangt. En daarmee gaat de brand-utility over hele basale marketing: de USP zo sterk mogelijk maken.