De 1111-regel: communiceren = ondernemen

Leestijd: < 1 minuut

Communiceren is ondernemen geworden.

Want: een communicatieconcept moet mensen aantrekken. En dus moet het waarde bieden. En dus moet het inspelen op een gat in de markt.

De consument moet er – in theorie – geld voor over hebben, want anders heeft het concept geen waarde. En er is een dunne lijn tussen waardevol en waardeloos, dus is het traject is niet meer van A tot Z in te plannen. Belangrijk is dat het snel aangepast kan worden en stapsgewijs kan groeien, net als een ‘echt product’. Etcetera.

Daarom: een idee is niet zoveel waard, het gaat om de uitvoering. Dus geloof ik bijvoorbeeld erg in het ontwikkelen van snelle prototypes. Zeggen is 1 ding, het laten zien is iets anders.

Jeroen de Bakker vertelde me laatst over de 1111-regel. Nu heeft hij deze op zijn blog gezet. Omdat ik ‘m erg treffend vind, hier een visuele versie. Zeg ’t voort. En blijf niet schreeuwen dat je een bijzonder idee hebt. Ga voor de demo.

Wijsheid van de Zijlijn: het spectrum

Leestijd: < 1 minuut

Iets van iets vinden is makkelijk. Zelf iets doen is een stuk moeilijker. Geïnspireerd op zware brainstormsessies en vrolijke gesprekken bij de borreltafel: hier het spectrum ‘Wijsheid van de Zijlijn’.

Mening: dit werkt niet
Het is het makkelijkst om aan de zijlijn te stellen dat iets niet goed is. Illustratief is de wijze waarop tijdens verjaardagen over politiek wordt gesproken. Iedereen heeft een mening, iedereen vindt wel iets slecht.

Kritiek: dit werkt niet, omdat…
Moeilijker is inhoudelijke kritiek te geven. Dat vraagt om een analyse van de situatie.

Idee: maar als je dit probeert…
Weer een stapje verder gaat het om zelf met een alternatief idee te komen. Dat vraagt om creativiteit.

Oplossing: …dan werkt dat omdat…
Het nadeel van ideeën is dat er makkelijk bierviltjes mee te vullen zijn. Ik kan verschillende ideeën verzinnen om het broeikaseffect tegen te gaan. Maar dat hoeven geen goede oplossingen te zijn. Een oplossing houdt rekening met de praktische bezwaren.

Initiatief: …en ik ga het doen…
Een oplossing verzinnen is één, het vervolgens gaan doen is een tweede. Veel mensen hebben kritiek op de politiek, Fortuyn verdiende respect omdat hij als één van de weinigen het initiatief nam om er iets aan de te doen.

Model voor gelaagde merkrelaties

Leestijd: < 1 minuut

Erik Roscam Abbing heeft een interessant model gepost. Het bestudeert enerzijds de relatie tussen organisatie en gebruiker. En anderzijds die tussen marketing en productontwikkeling.

Wat ik leuk vind, is dat er per onderwerp een gelaagdheid wordt aangebracht. Het motto: een spijker sla je met een hamer, voor een schroef gebruik je een schroevendraaier. Ofwel, per output in het ene domein, heb je een specifiek soort input nodig in een andere domein.

Dat klinkt logisch. Maar nog steeds wordt geprobeerd een organisatiecultuur met een reclamecampagne te veranderen.

Hier kun je model iets groter bekijken.

Een geheim uit de oude doos

Leestijd: 2 minuten

Gisteren sprak ik op Felix Meritis. Het thema was Het Geheim van….

Daar sprak ik op uitnodiging van Diversion. Dat had als subthema ‘pluriformiteit’ gekozen en vertelde hoe hiermee om te gaan. Het bureau maakt bijvoorbeeld veel gebruik van peer-educators: jongeren geven les aan jongeren.

Mijn verhaal was kortweg dat je als merk moeite moet doen om onderdeel te worden van een context. Want in een pluriforme wereld past homogeen boodschap-blazen niet.

Een reactie uit de zaal is me bijgebleven. Toen het woord ‘hiphop’ viel, als voorbeeld van een context, stak iemand zijn vinger op. Hij zei zich te irriteren aan de wijze waarop merken gerelateerde iconen gebruiken, of beter gezegd, imiteren. “Als ik een reclame zie waarin Ali B zegt dat ik niet moet pesten, ga ik dat juist doen. Puur omdat zo’n campagne me ergert en ik er me er niet mee wil identificeren.”

Toen ik zo’n tien jaar geleden met ‘dit vak’ begon, was een soortgelijke irritatie een belangrijke drijfveer. En zo te horen, zal die er voorlopig nog wel blijven. Op naar de volgende tien jaar dus.

Destijds was Gerd Gerkens Interfusion Marketing een belangrijke inspiratiebron. Een boek voor de doorbijter. Graag wat hernieuwde aandacht.

Gerken stelt kortweg dat er geen verschil meer tussen vrager en aanbieder moet zijn. Deze moeten samensmelten. Een merk moet zich hiertoe ondergeschikt maken aan de codes en rituelen van een context / scene.

Na even graven in de oude doos vond ik dit model. Het kan nog een tijdje mee. Zeker gezien de populariteit van online communities.