w o e n s d a g 2 8 a p r i l 2 0 0 4

s i g n a l e n v a n d e h o r i z o n

---------------------------------------------------------------------------------------

Magazines, maar dan zonder papier

archief

Een magazine uitgeven is een intensief en tegenstrijdig proces. Enerzijds wil je een zo objectief mogelijk stuk journalistiek maken, anderzijds is er nauwelijks een publicatie te verzinnen in Nederland die kan bestaan zonder zijn adverteerders. Hierdoor kan de objectiviteit van de redactionele inhoud wel eens gecompromitteerd kunnen worden door tegenstrijdige belangen.

Het leuke is, dat door internet juist het medium magazine een nieuwe impuls krijgt. Want door het overslaan van het daadwerkelijke op papier drukken ontstaat opeens de mogelijkheid om tijdschriften uit te brengen, die veel goedkoper zijn om te produceren. De enige kosten waar je als 'uitgever' mee te maken hebt, zijn die die nodig zijn om het de redactionele content te creëren.

Maar veel makers van de magazines zijn sterk verbonden met de doelgroep van hun eigen magazine en maken het met de goodwill en goedkeuring van dezelfde mensen die bijdragen aan de 'traditionele tijdschriften'.

Kortom, het zijn veel geloofwaardigere en -daar is ie weer- authentiekere media dan magazines die door de grote uitgevershuizen uitgebracht worden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze vorm van online publiceren juist in de niche van kunst- en vormgevingsmagazines enorm tot bloei lijkt te komen. Crane Magazine, Nothing Lasts Forever (NLF) en thisisamagazine werken ongeveer volgens hetzelfde principe. Je download op de site een virtueel pak papier. Door rechts te klikken sla je de rechterpagina om (en blader je dus vooruit, door links te klikken, blader je terug.

Maar sommige initiatieven gaat nog een stapje verder. Bijvoorbeeld Textfield: van hun op papier uitgebrachte uitgave kun je een zwaar (64mb!) pdf-bestand downloaden, die op A4 is opgemaakt. Even printen en je hebt een van de meest vooruitstrevende kunstmagazines van het moment bij de hand. 57 pagina's en in zwart/wit.

Interessant van met name de eerste groep magazines is dat ze ondanks de mogelijkheden om op het gebied van vormgeving ongebruikelijke dingen te doen, blijven ze redelijk stug vasthouden aan het linkerpagina/rechterpagina format van een 'gewoon' magazine. Alsof de makers bij hun statement blijven dat ze liever een papieren magazine hadden uitgebracht.

Evil Monito, cultural journal en een van de meest voorlopend tijdschriften op het gebied van straatcultuur, is daarin dan weer tegendraads. De pagina's scroll je van links naar rechts door, alsof je over een lange bladzij heen leest.

Voor veel initiatiefnemers is het medium groter geworden dan ze ooit gedacht hadden. Thisisamagazine is een van de oudste online tijdschriften die er zijn en inmiddels hebben zij de stap naar papier weten te maken, maar nog steeds volgens een ander businessmodel dan traditionele tijdschriften. Thisisamagazine verschijnt tegenwoordig ook als 'compendium', een papieren versie die wordt uitgegeven als een soort samenvatting NADAT de online versie al is uitgekomen.

http://www.thisisamagazine.com
http://www.cranemagazine.com
http://www.nlfmagazine.com
http://www.textfield.org/TM-2.pdf

TV-scherm-schoen-bestelling?

archief

De vaste vraag bij nieuwe fenomenen: gaat ’t werken? En er zijn natuurlijk altijd mensen die daar hun mening over willen geven. En ditmaal zijn wij dat.

Het gaat over de nieuwe schoenenwinkel van Roberto Botticelli op de Leidsestraat in Amsterdam. Voor degene, die het gemist hebben: een schoenenwinkel zonder schoenen. Of nog specifieker: in de Botticelli-winkel staan geen schoenenrekken, maar hangen grote breedbeeldschermen. Op deze schermen zie je een computergegenereerde 3D-afbeelding van een schoen. Met een muis kun je zelf de gewenste schoen uit de collectie uitkiezen.

Heel mooi gedaan. Een leuk en origineel idee. En natuurlijk interessant om zelf een keer uit te proberen. Maar gaat het werken? Wij zijn benieuwd.

Naar onze mening kun je innovaties vaak opdelen in twee categorieën. De eerste categorie komt vanuit de producent en is vaak productgestuurd. Wij van bedrijf X kunnen iets heel bijzonders maken en bieden dat nu aan jou aan. De andere is vanuit de consument gestuurd. Een bedrijf merkt dat (potentiële) klanten een specifieke behoefte hebben en baseert hierop haar productaanbod.

We zijn nu al geruime tijd bezig met merkinnovatie en hebben in die tijd een paar basisregels geleerd. Meestal werkt die eerste innovatie niet. En de laatste juist wel.

Want als je eerlijk bent; in welke mate zit je als overboekte, tijdgestresste consument te wachten op een product dat je via een ingewikkeld computerprogramma moet uitkiezen. Het lijkt een erg omslachtige manier om te vragen: "heeft u deze ook in maat 42?" Het is toch veel handiger als die schoenen gelijk opgesteld staan (ze staan toch achter in het magazijn), zodat je ze kunt aanraken en zien welke het beste bij je past.

Natuurlijk heeft Botticelli een interessante ‘experience’ gecreëerd. En genereren ze er een hoop PR mee, waarvan dit artikel natuurlijk een bewijs is. Maar het gevaar van een experience zonder doel, is dat veel mensen binnenlopen om het een keer te proberen. Het oud-Hollandsche 'kijken, kijken en niet kopen'. Daarna zit je daar met je winkel vol met peperdure plasmaschermen.

Eerlijk gezegd hopen we dat we ongelijk krijgen en Botticelli een fijn succes krijgt. Want merken die voor (risicovolle) vernieuwing durven te zorgen, mogen best beloond worden. Maar wel verzoeken we merken met innovatieve ambities om kritischer naar de consumentenbehoeften te kijken. Redeneer niet teveel vanuit jezelf. Het is leuk dat technisch van alles mogelijk is, maar dat is slechts een leuk uitgangspunt.

We houden u op de hoogte...

http://www.robertobotticelli.com

De Postkamer van BV Kunst

archief

Binnenkort is Amsterdam een interessante culturele hotspot rijker. Want het voormalige TPG-gebouw naast het Centraal Station wordt klaargestoomd om onderdak te bieden aan een groot aantal kunstinstellingen. En er kan ook nog worden gefeest.

Al jaren wordt in Amsterdam geklaagd over het gebrek aan ruimte voor culturele initiatieven en creatieve kruisbestuivingen. Post-CS zou hier wel eens – in ieder geval tijdelijk - een positieve impuls aan kunnen geven. Het initiatief zal tweeëneenhalf bestaan, waarna iedereen netjes het gebouw dient te verlaten voor een projectontwikkelaar.

Voor het Stedelijk Museum is Post-CS een mooie uitkomst. Want het oude Stedelijk aan het Museumplein is al sinds 1 januari gesloten wegens een verbouwing en kan pas weer in 2008 heropenen. Onder de noemer Stedelijk Museum CS zullen twee verdiepingen van Post-CS hun tijdelijke nieuwe thuis zijn. Stedelijk Museum CS gaat op 16 mei open voor het publiek. De toevoeging CS verwijst uiteraard naar het nabijgelegen treinstation, maar ook naar het feit dat het gebouw wordt gedeeld met andere gebruikers (Cum Suis).

Andere gebruiker van Post-CS is onder andere W139. Deze instelling had ook al locatieproblemen aan de Warmoesstraat 139 en dat is lastig als je kernpropositie “tentoonstellingsruimte voor actuele kunst” is. Geheel in stijl zal W139 underground gaan en de kelder van Post-CS betrekken. Ruimte zat.

Maar er is nog veel meer te beleven in de Centrale Postkamer van BV Kunst. De achtste etage is tot evenementenruimte gebombardeerd. Tussen 10 en 20 juni zal hier het World Wide Video Festival plaatsvinden. En op de elfde verdieping eindigen we met het restaurant/bar/club/uitzicht “11” dat op 13 mei opent. 11 zal op donderdag, vrijdag en zaterdagavond worden omgebouwd tot club en creatieve interactie zoeken met vooruitstrevende clubnachten. Verder zal 11 een platform zijn voor video/vj werk. Hiertoe komen er maar liefst twee projectieschermen van 3x40 meter! Tenslotte is er ook nog plek voor foto-exposities, installaties, brainstormruimtes en een boek/inspiratie winkel.

http://www.stedelijkmuseum.nl
http://www.wwvf.nl
http://www.w139.nl

Juweel in oog

archief

Een beetje cliché hip berichtje als je een nieuwsbrief schrijft over frisse ontwikkelingen: de nieuwste ‘extremiteit’ op schoonheidsgebied. Ditmaal geen piercings, opzettelijke aangebrachte brandmerken of amputaties, maar een juweel in je oog. En het is nog een Nederlandse vinding ook.

Het fenomeen heeft de verrassende naam ‘JewelEye’ en is door het Rotterdamse instituut ‘Nederlands Instituut voor Innovatieve Oogheelkundige Chirurgie’ reeds geplaatst in oog van zes vrouwen en één man. Het juweel is speciaal ontwikkeld voor dit doel, 3.5 mm breed, en kost tussen de 500 en 1.000 euro’s. Je kunt daarbij kiezen uit een glinsterende maan of een leuk hartje. De operatie duurt zo’n vijftien minuten. Volgens het NIIOC zonder enig bijeffect voor het oog, mooi zijn zonder pijn te lijden dus.

Mocht je geïnteresseerd zijn? wees gewaarschuwd, er is een wachtlijst!

http://www.niioc.nl/products.htm
http://www.hippocratech.com

flits_licht

archief

- Ondanks lichte kritiek van huidige iPod gebruikers (te weinig geheugen voor een te hoge prijs) heeft Apple moeten aankondigen dat de Europese introductie van de iPod mini voorlopig wordt uitgesteld. Op het ogenblik kan de productie van de kleine en supermooie MP3 speler (4GB in 5 bij 8cm; een creditcard maar dan dikker) de vraag niet bijbenen. Heeft straks iedereen in de sportschool dan een iPod?

www.apple.com/ipodmini

- Onitsuka Tiger, het retro schoenen label van ASICS (voorheen ASICS Tiger), sponsort ook deel twee van Tarantino's nieuwste, Kill Bill. Een sponsoring die overigens door alle 'grote' sneakerbrands was afgewimpeld als "te risicovol" vanwege het grote geweldgehalte in Tarantino's films. Onitsuka spint er inmiddels goed garen van. Blijft bij ons de vraag: terwijl hoofdrolspeler Uma Thurman in deel 1, letterlijk, niet van haar Onitsuka's af te slaan was, hebben we haar in deel 2 niet één keer op de coole retro gympies zien lopen... De film is geweldig trouwens!

http://www.killbill.movies.go.com
http://www.onitsukatiger.nl

- We meldden al eerder dat art de nieuwe extreme-sports lijkt te zijn. Maar Galerie de Meerse in Hoofddorp draait het om. Op 29 april opent de tweede expositie in de serie 'art in...', waarin naar kunst wordt gezocht in zaken die jongeren tegenwoordig wel onder ogen krijgen (in tegenstelling tot kunst in musea). Art in Boards is de opvolger van Art in Games. De tentoonstelling bestaat uit iconische surf-, skate- en snowboards die van grote invloed zijn geweest op de grafische ontwikkeling van deze sporten. Het superfreshe schoenenmerk Gravis, een van de eerste merken die zijn merkgeloofwaardigheid onderbouwde door samen te werken met kunstenaars, is een van de sponsors van de expositie.

http://www.art-in.nl
http://www.gravisfootwear.com

- 'Quirkyalones': een interessant nieuw label voor de huidige single cultuur waarin singles het zat zijn om zich maar in de vleesmarkt te werpen van het datingcircuit. Of volgens quirkyalone.net:

"Quirkyalones are romantics who resist the tyranny of coupledom. We are independent-thinking people who would prefer to be open to finding that magical click (and the myriad of possibilities that life has to offer) rather than exist in a stifling or unsatisfying romantic relationship."

De term komt van schrijfster Sasha Cagen, die na verschillende essyas kwam tot: Quirkyalone, a manifesto for uncompromising romantics. Oh, en er is ook al een quirkyslut; een quirkyalone die zich het grootste gedeelte van de tijd gedraagt als een quirkyalone, maar zich soms weer even te buiten gaat aan one-night-stand sex (type: Samantha uit Sex and the City).

Interessant detail: niemand houdt er van om een label opgeplakt te krijgen, maar quirkyalones schijnen met lichte trots hun titel te dragen.

http://www.quirkyalone.net
http://www.bostonphoenix.com/boston/news_features/other_stories/documents/03595803.asp
Quirkyalone op Amazon.com

Trendsharing
-------------

archief

Fris_licht vangt signalen op uit de maatschappij via haar wereldwijde netwerk van opinieleiders uit entertainment, mode, kunst, food, etc. Wij stellen dit netwerk aan onze lezers ter beschikking als ogen en oren; in elke editie mag een lezer een vraag stellen.

Deze keer werd de volgende vraag gesteld:

We recently made two seemingly contradicting observations and are very interested in your opinion on it.

On the one hand youth culture is being stretched: nowadays 35 year old people share the same interests as 18-25 year olds. On the other hand traditional values seem to be returning; more people start families at a young age, get married, etc. The result is the rise of a new segment of 'in-betweens': young people with the same cultural interests as their peers, but with otherwise different needs and desires. In this respect the recent introduction of 2magazine, a Canadian lifestyle magazine aimed at young couples, is an interesting phenomenon (www.2magazine.com).

What do you think:
If you look around you, do you share our observations or do you disagree? And why?

Thecla, Amsterdam
Are we from the never-grow-up generation? Or the postpone generation? I think I am from the 'ontplooi generatie' (‘self development’ generation). We want everything and if the don't have everything something must be wrong and it is time for a serious self evaluation. There's a good reason that the quarterlife crisis is discovered as a new phenomenon.

We want to go out and have a good time, we want a cool job in which we can express ourselves, we want lots of friends, we want a partner and we want children all at the same time. We don't want to be old, but marriage and having children seem to be basic needs that we don't have to deny. We expect we can fit it in in our lives without changing too much.

So it happens that "boys" in their early thirties come up to you in Bitterzoet and tell you that they have become a father last week and show a picture on their mobile. But they are still young at heart, go out, take their child with them to Bep, you don't need to be stuck up about it. We thought about creating a wifi wireless network between our friends that live in the neighbourhood. That way we can go out at night and babysit our (future) babies via a web cam.

Ninette, Los Angeles
Could it be that tradition is the new trend? I see people getting engaged (young couples, but also twice divorced men and women), getting married, lots of baby's being born. There is an increasing preference for all-inclusive holidays (once only good for boring old fogies). Even caravanning seems to be 'hip' again! More money being spent on interior objects and interior magazines (and lots less on designer fashion and fashion mags!). Dinner parties rule. Young people now have the wish to own a house before they're 30. I could go on & on & on...

But of course this is only one side of the picture. At the same moment parties are getting more and more decadent, S&M and anal sex is for everybody (gay and straight), barebacking is seen as 'exciting', swinging is trendy, condoms are not. You can buy a vibrator as a special offer in women's magazines, they have sex toy pages & tests, fashion houses like Sonia Rykiel in Paris open a special 'sexy' department, naughty underwear is going mainstream...well, maybe all that just is happening to keep those all too young marrieds happy and 'together' for years to come.

Evelien, Amsterdam
I've noticed the same thing, great this trendsharing network! When I was in my early twenties life seemed to be all about new ideas, new music and you had a sense that there was a real underground scene. Today I could still party as much as I did then, if only there was anywhere decent to go. In clubs I'm to be surrounded by girls who act and dress older than they actually are. Works out well for me as people always think I'm younger than I am, but it still seems like a really dumb thing to do.

Why go out of your way to look middle-aged? That combined with the fact that there isn't anything fantastically new happening in the music scene makes clubbing a rather tedious affair. Everything is 'urban' but in such a commercial way that it cannot be perceived as exciting. I am left with the question: Where are the new rebels?

Pablo, Zürich
You are right in your observation. But is it a good thing? All I think of is Jessica Simpson and then I am not so convinced anymore. Seeing her program Newlyweds makes me wonder about the benefits of early marriage! (at least not to her) Although it was a good laugh seeing her ask whether the “Chicken of the Sea” tuna was chicken or fish.

Column: 'RE: Vrijheid, blijheid'

archief

Deze column van Ingmar de Lange verscheen eerder in Change your Perspective.

Mijn mede-columnist Stephan Fellinger schreef in de vorige Change.Your.Perspective een bijdrage met de titel “Vrijheid, blijheid”. Het motto was grofweg: bedrijven moeten niet altijd trachten een relatie aan te gaan met een consument. Soms zit de consument daar gewoon niet op te wachten, net als sommige mensen het best vinden om single te zijn.

Leuke en originele visie wat mij betreft. Niet alleen omdat ik zelf single ben en daar… ja, eigenlijk wel bewust voor kies. Maar vooral ook omdat het een stukje geforceerdheid uit marketing haalt. De essentie van vriendschap is dat sommige mensen specialer zijn dan andere. Dus kun je niet met iedereen vrienden zijn.

Betekent dit dat veel merken eigenlijk maar geen lange termijn visie op de consument moeten hebben? Nee, dat niet. In ieder geval niet wat mij betreft.

Recentelijk leidde ik een workshop over eigentijdse marketing. Onderdeel daarvan was een discussie met opinieleiders. Mensen uit de praktijk die marketeers vertelden hoe eigentijdse jongvolwassenen wat hen betreft moeten worden benaderd. Het belangrijkste element is eigenlijk ‘authenticiteit’, het moge geen verrassing zijn. ‘Maak toch eens waar wat je claimt,’ verzuchtte men. En de stelling ‘Als je als merk iets authentiek wilt introduceren, moet je per definitie veel geduld hebben’ vond veel bijval.

Mijn motto is niet dat deze mensen per definitie gelijk hebben. Maar wel dat hun visie waarde heeft. Want deze voorlopers zijn zeer merkwijs en zeker personen die niet met ieder merk de beste vrienden willen worden. Echter, een merk heeft voor hen pas relevantie als het haar authenticiteit heeft bewezen. Pas dan komt het überhaupt in de ‘evoked set’. En dat vergt een langere termijn benadering. Ook al is de eigenlijke ‘relatie’ maar voor korte duur.

Kortom: probeer niet met iedereen bevriend te raken. ‘Bonding’, zoals ik vaak eigentijdse ‘branding’ samenvat, gaat ook niet om allemansvriendschap. Het gaat vooral ook om het verdienen van respect. Dat heeft tijd nodig, of de uiteindelijke ‘relatie’ nu van korte of van lange duur is.

Jonge consumenten zijn zeker zapgericht en natuurlijk duiken er steeds meer ‘korte-termijn-merken’ op (zie bijvoorbeeld hoe snel Google Altavista van de troon stootte). Maar ze zijn tegelijkertijd ook kritisch op opportunistische nonsense-claims zonder geloofwaardigheid of substantie. Misschien is 'think longterm, act shortterm' wel een mooie samenvatting, schiet me zo ineens te binnen.

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

fris_licht archief

abonneer jezelf op fris_licht

meld jezelf af

print fris_licht

stuur fris_licht
aan een vriendin

reageer op fris_licht