Auteur: Ingmar de Lange

Leestijd: < 1 minuut

Je hebt vervelende commercials. ‘Normale’ commercials. En commercials die zo leuk zijn, dat je er voor gaat zitten.

De scheidslijn tussen commercial en film vervaagt bij deze categorie. Het wordt branded entertainment.

Een klassieker op dat gebied is natuurlijk BMW Films. Maar, wat dacht je van ‘The Coco Cola Kid’ uit 1985? Een bioscoop met Eric Roberts als Coca Cola-marketeer. Officieel geheel buiten Coke om.

Anyway, we dwalen af. Veel automerken volgden BMW, waaronder Nissan, Volvo en Mercedes. En nu doen ook de bandenfabrikanten mee.

Pirelli ken je al van de prikkelende kalenders. Nu hebben ze Naomi Campbell en John Malkovich uitgenodigd voor een Pirelli film.

De film duurt 10 minuten en heet The Call. Het thema is Goed en Kwaad en hij speelt zich af in het Vaticaan. Dat betekent veel kruizen, kaarsen en mist. Maar geen banden.

De film vormt de rode draad voor de marketingactiviteiten van Pirelli in de komende jaren. Voor The Call en consorten is 60 procent van het totale marketingbudget gereserveerd.

Achter de film zitten onder andere het reclamebureau Leo Burnett en regisseur Antoine Fuqua, bekend van King Arthur en Training Day.

Pirelli Film

De Pirelli kalender

The Coca Cola Kid

Met dank aan Brand Stage

Leestijd: < 1 minuut

Recentelijk gaf fris_licht een overzicht van inspirerende straatmarketing.

Nu twee voorbeelden in de categorie ‘over-straat-marketing’. Of: hoe er na de Dirk-tas leven is in ‘de wereld van hip’ voor de plastic drager.

Bron

Leestijd: < 1 minuut

Sony’s PSP creeerde een hoop rumoer met de PSP graffiti’s. Zie deze en deze artikelen eerder in fris_licht.

Enerzijds werden de activiteiten gezien als een originele manier om iets onder de aandacht te brengen.

Anderzijds werd de actie al snel gezien als een inbreuk op een ‘privedomein’. Zeker toen Sony overal dezelfde graffiti’s bleek te plaatsen en het dus geen individuele kunststukjes waren.

De resulterende rumoer is Sony in ieder geval bevallen. In de VS plakt het nu ook logo’s op consumenten. Want, de volgende keer dat je daar uit een club komt, check je hand. De stempel die je krijgt, zodat je die avond weer binnen kunt komen zonder opnieuw te betalen, kan namelijk van Sony zijn.

Het lijkt erop dat een regel van scene-marketing begrepen is: wordt onderdeel van de specifieke codes en gebruiken.

Maar over het respecteren van de andere: voeg iets relevants en sympathieks toe, kan flink worden gediscussieerd.

Bron

Leestijd: < 1 minuut

In de wereld van vandaag draait het om merken. Deze creeren schijnwerelden en holle beloften. Zelfs artiesten worden concepten.

Kort en cynisch en niet helemaal waar. Maar het is fijn dat er initiatieven zijn die dergelijke claims even lekker tegenspreken. Bijvoorbeeld de Arctic Monkeys.

Voor de minder muziekminnenden: dit is de (met nadruk op de) nieuwe band van Engeland. Hun debutalbum kwam gisteren uit. Voorspeld wordt dat het het snelst verkopende debut wordt in de muziekhistorie aldaar.

Interessant: de band heeft haar ‘merk’ juist gebouwd door niets te beloven en veel waar te maken. Voordat ze een platendeal hadden, zetten de Monkeys demos online en gaven ze gratis CDs tijdens concerten weg. Op het gebied van imagemanagement waren ze een stuk minder actief.

Het resultaat was een grote ondergrondse volgroep en een ware strijd onder platenmaatschappijen om de band te tekenen.

Goed nieuws: de Monkeys gebruiken de truc nog steeds. Op hun website kun je bijvoorbeeld liveshows en videoclips downloaden. Hiermee creeren ze nog steeds rumoer en betrokkenheid bij hun fans.

Dus, De Grote Moralistische Les: de beste hype creeer je nog steeds met een goed product voor een fijn lage prijs.

De site van de Arctic Monkeys

Een liveconcert op VPRO’s 3 voor 12, slechts een week online