Oasis heeft een nieuw album: ‘Dig Out Your Soul’. De band wilde dit op een andere manier onder de aandacht brengen. Dus huurde het in New York een 15-tal straatbands in, leerde hen de liedjes en liet de bands op straat optreden.
De bands speelden vooral in de metro. Ieder optreden werd vergezeld met een bordje: “You are the first to hear this new Oasis song”.
De klassieke uitdaging: je hebt een goed idee. Maar hoe krijg je het onder de aandacht? Pitches blijven lastig.
Toevallig kwam ik dit essay van Scott Berkun tegen: How to Pitch an Idea. Het is uit 2005, maar dat maakt niet uit. Zoveel is de wereld niet veranderd. En het herinnert scherp aan een aantal belangrijke elementen, die je stiekem toch vaak vergeet.
Wat quotes:
“Even if your idea is undeniably and wonderfully brilliant, it will force someone, somewhere to change how they do something. (…) Know anyone exhibiting the curious behavior of being obviously miserable in their job, their city, their relationship, but still refusing to make changes?”
“The most powerful person in the organization might share none of your philosophy, but the 3rd or 4th most powerful person might. The later is going to be a better place to start.”
“Always formulate 3 levels of depth to pitching your idea: 5 seconds, 30 seconds, 5 minutes (…). The 5 second version, also known as the elevator pitch, is the most concise single sentence formulation of whatever your idea is. Refine, refine, refine your thinking until you can say something intelligent and interesting in a short sentence. ‘My idea? It’s a way to make car engines twice as efficient, and 5 times as powerful.'”
“Always leave failed pitches with an understanding of what went wrong. Which points didn’t they agree with? Which of your assumptions did they refute? In many cases, you might learn there are criteria for green lighting ideas in your organization that you didn’t know about.”
“Business can be started on small business loans or second mortgages. There is always a way to do it if you are sufficiently compelled by your ideas to take on risks, and make use of your own (unpaid) time.”
Not-invented-here is een probleem. Maar invented-here ook.
Je kent het wel: je hebt een idee ontwikkelt. Het is je kindje. En het is moeilijk kindjes los te laten. Dus kun je er niet meer kritisch naar kijken.
Twee professoren, Jill Perry-Smith en Russell Coff, hebben ontdekt dat het daarom beter is het ontwikkelen van ideeen en het selecteren ideeen aan twee verschillende groepen over te laten. Brainstormgezelschappen zijn namelijk niet goed in staat hun eigen ideeen te evalueren en de beste er uit te pikken.
Ik heb een sympathie voor de underdog. Dus in tijden van grote congressen geef ik graag wat aandacht aan Mastermundo. Vorig jaar organiseerde Marcel Kampman, onder andere van Texelse Boys, het congres voor het eerst.
Last-minute in elkaar gezet en voor een verwaarloosbaar bedrag te bezoeken. Maar wel met internationale topsprekers. Deze kon je, door het kleinschalige karakter van het evenement, makkelijk persoonlijk aanspreken.
Het leuke was dat ze uitgenodigd waren om over hun persoonlijke passie te praten. Daardoor brachten ze een geinspireerd verhaal, in plaats van het gestandaardiseerde verkooppraatje.
Dit jaar is er deel 2, maar voor 30 euro kun je er 27 september bij zijn. Wederom een internationale sprekerslijst.
Meer info